coming down

I'm such a fool to pay this price

I'm coming down, down

I'm coming down

Porzucenie bloga na okres kolejnych kilku miesięcy nie ma żadnego usprawiedliwienia, ale i ja jakoś nie czuję się zobowiązana, by się komukolwiek tłumaczyć. Jesteśmy ludźmi, mamy czasami sprawy ważniejsze niż wstawianie fotek na portale w sieci internetowej. 

Co nie zmienia faktu, że brakowało mi tego zdecydowanie za bardzo. To nawet nie jest tęsknota, to uzależnienie, tak sądzę.

Siedzę w blogosferze od siedmiu lat. Towarzyszyła mi odkąd pamiętam (i to nie tylko ta LPSowa!) więc tak trudno mi o niej zapomnieć. A czytanie blogów mi nie wystarcza. 

Jednocześnie czuję się niesprawiedliwie wobec tego bloga. Przyznaję sama przed sobą - jestem za stara by wciąż pisać o figurkach, ale za bardzo uparta by przestać pisać w ogóle. 

Próbowałam mnóstwo razy pisać bloga o sobie, ale wtedy nie mogłam pozostawać anonimowa. Tu mi dobrze, bo nikt nie musi wiedzieć jak wyglądam, nikogo to nie interesuję. W sferze figurkowej czuję się taka bezpieczna. 

Mówię całkiem szczerze - nie zostawię tego bloga, to dla mnie niemożliwe, póki co. Sama nie mam pojęcia co zamierzam zrobić, coś mi dzwoni, ale nie wiem, w którym kościele. Po prostu przyszłam. Tak o, dać znać, że żyję i na razie nie planuję wpaść pod żaden samochód, więc będę czasami zawracać wam głowę, bo za bardzo się przywiązałam

Nie chcę zostawiać tego bloga, bo nie chcę przestać pisać, ale nie umiem już pisać na tym blogu, więc będę wstawiać zdjęcia, bo to wciąż sprawia mi wielką przyjemność. Ale muszę trochę rozruszac stare kości, wyszłam z wprawy,

trzymajcie się